Als de kinderen van huis zijn…

Het gebeurt niet zo vaak dat onze beide kinderen samen op kamp zijn. Anders hadden we zeker niet tot 2025 gewacht om nog eens meerdere dagen de stapschoenen aan te trekken. Na onze eerste kennismaking met meerdaags wandelen met ‘Entre Lesse et Lomme’ in 2022 werd het daarom hoog tijd om nog eens op meerdaags avontuur te gaan. Als verzachting van de pijn dat wij het skiën een jaartje overslaan terwijl de kids zich met Kazou uitleven. Momenteel zijn we dan ook vooral bezig met een buitengewoon avontuur binnenshuis. Een verbouwing die heel wat tijd, centjes en dus ook een piek qua consultancyopdrachten vraagt. In deze pittige periode staat het buitenhuis avontuur (net als deze blog) even op een laag pitje. Gelukkig dat een buitengewoon microavontuur niet veel geld en tijd hoeft te kosten. Dus omdat de boog niet altijd gespannen kan staan, besluiten we de boel even de boel te laten en er ook nog eens met z’n tweetjes op uit te trekken. Want wandelen, dat staat (understatement) niet op de bucketlist van onze tieners, maar wel op die van ons.

De Venntrilogie, wat en waarom?

De Venntrilogie is een langeafstandswandeling dwars doorheen de Oostkantons. Een boeiende plek waar de Duitse en Franse taal door elkaar lopen. Deze 109 kilometer lange wandelroute is onderverdeeld in zes etappes (waarvan wij er 4 deden in 3 dagen). Ze verbindt de drie (vandaar ’trilogie’) meest kenmerkende landschappen van de Venen met elkaar. Onderweg kom je enkele heel bekende punten tegen: het meer van Butgenbach en Robertville, fort Reinhardstein, Les Trôs Marets, de waterval van Bayehon, Signal de Botrange en de Hoge Venen uiteraard. Het lijkt wel een beetje ’the best of’ van België.

Bovendien intrigeerde de uitgestrektheid en leegheid op de kaart van de Hoge Venen me al lang. Een handige website met alle mogelijke informatie die je kunt nodig hebben maakt de drempel om te plannen heel laag. De GPX-opladen in Komoot en de voorpret van het plannen kan beginnen! De route is bovendien volledig bewegwijzerd in twee richtingen. Al is het noodzakelijk om steeds een (offline beschikbare (!) digitale of papieren) kaart bij de hand te hebben als de richting op de bordjes wat onduidelijker is of minder vindbaar. Dat gebeurt wel eens.

Comfortabele en betaalbare slaapplaatsen langs de route

De debriefing van onze vorige tocht leverde ons heel wat waardevolle inzichten op vlak van overnachtingsopties. Kamperen en overnachten in bivakzones zijn in deze periode van het jaar sowieso een pittige ervaring. Maar zelfs in zomerse omstandigheden vinden we kamperen onderweg geen absolute must meer. Spaart een hoop gewicht op de rug en doet ons mantra van buitengewoon en haalbaar avontuur alle eer aan. Om niet te moeten zeggen dat we ‘op onze leeftijd’ al wat last hebben van (rug)kwaaltjes en we op verlof een goede nachtrust en herstel nodig hebben om weer voluit verder te kunnen knallen bij terugkeer. Work hard, walk hard, sleep easy ;-).

Per etappe kun je op de website handige overnachtingstips vinden als je even doorscrollt. Toch blijf ik ook graag verder zoeken naar betaalbare solo-adresjes via Booking.com of Airbnb om de rustervaring helemaal af te maken. En die hebben we hier gevonden. Sowieso leuke adresjes, ook bij een gewoon bezoek aan de Hoge Venen.

Overnachten in Malmedy:

In Au Vieux Chêne (Via Booking.com) vonden we voor de zéér betaalbare prijs van 75 euro een zeer comfortabele studio te midden van de rust, op wandelafstand van Malmedy (en toch niets gehoord van het Carnaval dat er doorging) en met een schitterend uitzicht op de bossen. Ook de welkomstdrankjes in de koelkast waren zeer handig want sleuren met flessen wijn en limonade is niet zo handig te voet.

Signal de Botrange (Sourbrodt)

In La Grange (via Airbnb, minimum verblijf van 2 nachten) vonden we een ruime plek (met aangrenzende schuur die in de zomer nog plaats biedt aan 2 extra personen) die 2 dagen onze uitvalsbasis was. Er waren fietsen ter beschikking waarmee we ’s avonds gemakkelijker naar Peak Beer, een nabije brouwerij met restaurant konden gaan (te voet was erover geweest). Ideaal om ook de innerlijke mens na dag 2 te aan te sterken.

Ons Venntrilogie avontuur, etappe per etappe.

Etappe 1: Butgenbach – Malmedy (22,3 km)

In deze etappe combineren we twee etappes van de Venntrilogie in één. Butgenbach – Robertville (11,9 km) en Robertville – Malmedy (10,6 km). Volgens m’n man toch een tikkeltje overmoedig en ambitieus. Een lichtere rugzak wil niet per definitie zeggen dat meer dan 20 km op één dag plots een piece of cake is. Zeker niet in deze regio met veel hoogteverschillen en avontuurlijke paden. Bovendien bleken we op zaterdagavond nog een optreden in Brugge geboekt te hebben en konden we niet zoals eerst gepland recht vanuit ons bed (dat we trouwens hier gingen boeken, in Sporthouse Worriken) op pad gaan.

De eerste dag begon dus met een lange rit Brugge – Butgenbach en de zoektocht naar een veilige parkeerplek in het centrum van Butgenbach. Die vonden we vlak voor het politiekantoor op aanraden van de toeristische dienst (die zich ook daar bevond, net als een openbaar toilet). Zo konden we rond 11.30u met een gerust hart onze wandelroute aanvatten.

Het werd dus een tocht zonder treuzelen maar wel met volop genieten. We hadden al snel door dat een wandeltempo van 5km/u niet tot de mogelijkheden behoorde en een snelle rekensom maakte snel duidelijk dat het ook niet veel trager dan dat mocht zijn om de nacht voor te zijn. Gelukkig maakt een wandeltempo de combinatie van vooruitgang en mooie zichten spotten goed mogelijk. Toch even twijfelen of we onze tocht aan ‘Chalet du barrage’ even zouden onderbreken voor een terrasje maar we kregen daar snel door dat de bediening even op zich kon laten wachten. Toch gewoon doorgaan dus. Maar met meer tijd vind je hier een ideale tussenstop.

Kort voor 18u liepen we zo onze verblijfplaats en vriendelijke gastvrouw tegemoet en waren we toch tijdig voor zonsondergang op onze eindbestemming. Twee zakjes ‘pasta met saus’ uit de supermarkt en de (verschillende) welkomstdrankjes van de gastvrouw in de koelkast zorgden ervoor dat we geen stap meer hoefden te verzetten en tegen 21.30u onder de wol konden kruipen.

Was een combinatie van deze 2 etappes overmoedig? Het was pittig en uitdagend maar best haalbaar als je wat conditie hebt. Bovendien gaf het halen van die afstand de eerste dag best wel een kick. En het comfort van de overnachtingsplek gaf voldoende mogelijkheden om te chillen en herstellen.

Etappe 2: Malmedy – (bijna) Signal De Botrange (22,5 km)

Vroeg in bed, dus vroeg uit bed om op een gezapiger tempo de tweede dag aan te vatten. Na een eenvoudig ontbijt en snelle opkuis konden we al rond 9u de afdaling naar Malmedy inzetten. Daar konden enkel wat confetti en frisse (echt!) carnavalisten doen vermoeden dat hier de vorige dag een feestje doorging. Blijkbaar toch wat minder wild dan in Aalst. Deze passage doorheen het dorp gaf ons de mogelijkheid om wat voorraad bij te vullen voor onderweg. Melkbroodjes, smeerkaas, snoepjes en crackers. Met die soberheid blijken we (onverwacht) wel te kunnen leven onderweg. Dat we reeds reserveerden voor ons avondmaal in Peak Beer zorgde ervoor dat we geen spullen voor het diner moesten meesleuren.

Op grote delen van de etappe kwamen we niemand tegen. Maar een ‘opgedirkter’ publiek onderweg waarschuwde ons tijdig als we ‘Instagrammable’ hotspots tegen kwamen en even wat meer drukte moesten passeren. Les Trôs Marets, Cascade de Bayehon, de omgeving van Signal de Botrange,… Ik kreeg plots het gevoel het al eens gezien te hebben op Instagram. Best jammer want het blijven mooie plekken. Iets drukker en modderiger door de vele passage, maar nog steeds de moeite. De loslopende honden krijg je er hier vaak bij. Vaak in gezelschap van mensen maar plots hadden we er zelf eentje die ons meer dan 5 km volgde. Een lieve hond van een buurtbewoner (het nummer op z’n bandje verwees naar Ferme du Baileu à Longfaye) die z’n hond niet echt miste. Dus plots zagen we er zelf uit als hondenbaasjes met een loslopende hond. Hoewel we snel enkele mensen vonden die hem terug meenamen richting Longfaye, had ‘Hugo’ toch al een beetje m’n hart gestolen. Meteen voer voor een onderlinge conversatie ‘wat als we nu toch eens een hond zouden nemen’. Om dan snel te besluiten dat het voor ons geen goed idee zou zijn.

Zo bleven we wandelen en passeerden we tegen 16u al het hyperdrukke maar prachtige terras van Peak Beer en besloten we toch meteen door te steken naar onze Airbnb zo’n 2 km verderop. Met wat biertjes uit de shop onder de arm. Gelukkig mochten we ’s avonds fietsen gebruiken om hier terug heen te gaan want de laatste kilometers deden best wel pijn. Maar het comfort van onze Airbnb, de biertjes, de fietsrit en het lekkere eten op restaurant deden ons goed. En het was bergaf terug :-).

Etappe 3: Sourbrodt – Eupen (24,3 km – of 26,5 km voor de mooiste route)

Opnieuw vroeg uit de veren voor onze laatste etappe (ook al gaat de Venntrilogie nog 2 etappes verder) tot in Eupen. Eén lichte rugzak vandaag want vanavond nemen we de bus terug van Eupen naar Butgenbach, halen we de auto op en slapen we nog een nachtje in deze Airbnb. Het duurde bijna 10 km vooraleer we weer aansloten op de Venntrilogie. Komoot had blijkbaar iets te enthousiast herpland. Zo bleken we toch een heel mooi stuk van de route gemist te hebben t.h.v. Signal de Botrange. Wij hadden net iets meer brede paden doorheen door veengebied in plaats van een prachtig knuppelpad langs de rivier. Een reden om eens terug te komen dus… Maar in ruil kregen we wel absolute stilte en mooie vergezichten.

De rivier ‘De Helle’ bleef de hele dag aan onze zijde en zorgde opnieuw voor prachtige zichten en veel rustige bospaden. Toen Eupen dichter kwam, leek het stadsgeruis bijna oorverdovend. Na 3 dagen in de natuur besef je pas hoe luid de bewoonde wereld is. In Eupen was er weinig energie om nog ver rond te struinen richting een terrasje of het centrum. Gelukkig vonden we recht tegenover TEC-bushalte ‘Eupen Haas’ een parkkiosk en een zonnige picknickbank om ons eindpunt te vieren met een wijntje en een biertje. Daarna de bus op (als je tickets boekt via de app, let er dan op dat je een Express-ticket boekt, ook al raadt de app je anders aan. Dan kun je het zonder Franse discussie met de buschauffeur ;-)) en 40 minuten later sta je terug aan je startpunt in Butgenbach. Zo snel gaat dat op wielen.

In Butgenbach kwam het kippenkraam en de supermarkt als geroepen om inspiratie te vinden voor het avondeten. Zo konden we met een naar gebraden kip ruikende auto moe maar tevreden terug naar onze Airbnb om de laatste nacht in te gaan. Een bijna zelf gemaakt avondmaal en een vuurtje in de schuur maakte de laatste avond extra geslaagd en buitengewoon.

Afsluitende conclusies

Is de Venntrilogie de moeite? Ja! Een ideale manier om heel wat hoogtepunten van de Oostkantons te ontdekken op een actieve manier. Met veel rust maar hier en daar ook wat leven onderweg. Meerdaags wandelen geeft bovendien meer afwisseling dan het wandelen in een lus. En het gevoel naar een ander eindpunt te wandelen geeft een wandeling een extra dimensie.

Deze manier van wandelen en overnachten beviel ons wel. Veel pittige kilometers maken maar ’s avonds herstellen in alle comfort. De kleine rugzak maakte wel dat we het op vlak van eten tussendoor met iets minder keuze moesten stellen maar deed ons ook beseffen dat al die toespijs, chips, frisdranken, enz. niet essentieel zijn om up and running te blijven. Zo herontdekten we smeerkaas, frutella’s en popcorn. Al maakten onze schitterende gastvrouwen een groot verschil door welkomstdrankjes aan te bieden.

Het blijft wat plannen en onderzoeken om de juiste logies te vinden zonder grote omwegen. Maar deze route met deze adresjes is dus heel haalbaar. Ik zet hieronder de praktische details nog even op een rijtje zodat jullie vlot dezelfde route kunnen plannen.

Routetips in een notendop

  • Thuis -> Butgenbach
    • Packlijst kledij: elk 1 rugzak, 1 wandelbroek, 1 avondbroek, 3 t-shirts, 2 thermische ondertruitjes, 1 dikke trui, 1 dunnere trui, 1 avondtrui en 1 lichte jas (beter met meerdere laagjes werken), 1 paar wandelschoenen, handschoenen en muts (want het kan altijd koud zijn in de hoge venen), 1 drinkfles, een handdoek en wat bestek. En uiteraard kousen, ondergoed, een pyjama, toiletgerief en een kleine EHBO-kit met blarenpleisters. (handdoeken en lakens waren aanwezig in de studio’s).
    • Packlijst eten: 2 zakjes met kant en klaar pasta met saus, smeerkaas, een brood, crackers, snoepjes, zakjes popcorn. En wat restjes pastasalade van thuis voor de lunch de eerste middag.
    • Een koffer met gewone kledij en schoenen bleef zitten in onze auto voor de laatste avond en een stadsbezoek aan Spa op de dag van onze terugrit naar huis.
  • Butgenbach -> Malmedy (22,3 km)
  • Malmedy – Waimes (22,5 km)
    • Diner reserveren in Peak Beer (kon bij ons nog de dag zelf, in het weekend of hoogseizoen moet dit misschien sneller)
    • Bij vertrek in Butgenbach naar de winkel om de voorraad (voor middag + ontbijt) aan te vullen (er zijn meerdere winkels)
    • Overnachting in Waimes bij Krystyna (enkel te boeken voor minimum 2 nachten)
  • Waimes – Eupen (24,3 km of 26,5 km als je op tijd terug aanhaakt op het echte Venntrilogie-parcours).
    • Overnachting in Waimes bij Krystyna (enkel te boeken voor minimum 2 nachten)
    • TEC-app vooraf te installeren om route te plannen en tickets te kopen. Er is 1 Express-bus per uur tussen Eupen en Butgenbach. Neem een ‘Express-ticket‘.
    • Auto ophalen en opnieuw genieten van het auto-comfort om alles binnen handbereik te hebben.
  • Route:

Related posts:

Op schattenjacht in de brugse rand

De Brugse speelrandroute

Buitengewone overnachtingsplekken dichtbij huis

facebookShare on Facebook
FollowFollow us
PinterestSave