Onze roadtrip van 2022 ging naar…. Bretagne en Normandië! Toegegeven, Frankrijk staat niet bovenaan mijn lijstje, maar man en dochterlief willen hier heel graag eens heen. Na een jaar met een bucketlisttrip naar Lapland in januari, de familietrip naar Mallorca en enkele kleine en fijne escapades in eigen buurt hoefde een speciale trip niet zo voor mij en was voor mij alles goed. En een ideale manier om eens het tegendeel te bewijzen dat ik steeds de reisplanning dicteer ;-).
Door een carrière switch waardoor een congé payé even verleden tijd is, zat een lange reis er niet in (dacht ik…). Maar raar maar waar: het is ons gelukt, mede door een strakke planning (die ik overigens maar enkele weken voordien aanvatte…) om in korte tijd toch een behoorlijke brok Bretagne en Normandië te zien én voldoende rust en avontuur te beleven. Klaar voor een reis door het noorden van Frankrijk? Let’s go!
Etappe 1: Nantes
Nantes vormt het perfecte instappunt voor een trip naar Bretagne en stond al lang op m’n verlanglijstje wegens het Île de Nantes en Les Machines d’Île, een sterk staaltje stadsvernieuwing en creativiteit wat helemaal mijn ding is. Op zoek naar een citytrip? Zet deze trip zeker op je lijstje!
Bovendien is er een kunstenroute Le Voyage à Nantes waarbij de vaste collectie elk jaar met tijdelijke of permanente installaties van hedendaagse kunstwerken in de openbare ruimte wordt verrijkt. Een beetje de Triënnale van Brugge maar dan in Frankrijk dus. Gewoon de groene lijn volgen en je komt op de tofste plekken in de Stad.
Onze verblijfsplek
Na ruim een halve dag rijden konden we direct binnen in ons appartementje dat we voor één nachtje boekten: Cosy & Guist’hau. Een mooi ingericht en ruim appartement in een vrij typische Franse woonhuis (beetje Emily in Paris) met een slaapzolder, een Nespressomachine met koffie én chocolademelk, een televisie, een koelkast, lakens en handdoeken. Kortom alles wat je nodig hebt voor een snelle stop in een grootstad. Ook de ligging was perfect en parkeren kon gewoon veilig voor de deur.
Onze stops
Onze stops…die lagen gewoon op de kunstenroute. Zo verkenden we heel wat stukjes van de Stad. Zoals de groene tuin voor Museum d’histoire naturelle, Gallerie De L’horloge, Atomics café en uiteraard een stevige brok Île de Nantes. Dit ‘eiland’ wordt gevormd door 2 takken van de Loire. Er is al even een stadsvernieuwingsgolf aan de gang. Denk hier niet alleen aan poepchique appartementen maar hier is ook veel ruimte voor spelen en creativiteit. Een andere populaire attractie op Île de Nantes is Les Machines de l’île. In deze voormalige scheepwerf worden gigantische mechanische dieren gemaakt die kunnen bewegen en zelfs kunnen worden bereden. Met als toppunt de gigantische olifant waar je op kan meerijden. Helaas was er geen plaatsje meer voor ons maar gewoon meelopen met dit gigantische ding dat water in het rond spuit (en het was snikheet die dag) was ook een toffe ervaring. Ook de rest van het eiland is zeker de moeite met z’n speelruimte, een enorme carroussel en een hele straat aan terrasjes aan het water. Ik kom zeeeeeker terug!
Etappe 2: Via ferrata langs Canal Nantes à Brest
Een avontuurlijke activiteit kon niet ontbreken op ons programma. Bij het speuren naar klimparken die meer zijn dan bomen (want dat hebben we hier ook) kwamen we op deze bijzonder mooie plek terecht: Îles aux Pies, de plaats waar het Kanaal van Nantes naar Brest uitmondt in de rivier de Oust. Dit geologisch bijzondere eilandje met rotsachtige kliffen geeft de omgeving een apart en avontuurlijk karakter. En op deze plek is het dus mogelijk om heel wat leuke activiteiten te doen: kajakken, fietsen én een via ferrata op rotsen. Bij l’escapade verticale heb je een leuke mix aan doenbare parcours met als top of the bill een zeer lange ladderbrug over het domein. Knikkende knieën gegarandeerd, bij mezelf toch… Niet bevorderlijk voor de stabiliteit van de brug bovendien.
Onze verblijfplek
Als uitvalsbasis voor deze activiteit verbleven we met onze tentjes op camping Le Painfaut. Een kleine en fijne traditionele Franse camping bovenop de heuvel op wandelafstand van het klimparcours met mooie schaduwrijke plaatsen.
Onze stops
Behalve deze klimstop, passeerden we op weg van Nantes naar Îles aux Pies nog een mooi natuurgebied: Port de Rozé met een mooie uitkijktoren die een moerasgebied en verderop de Atlantische kust aanschouwt. Ideaal voor een tussenstopje en een zicht op streek. Want Bretagne is meer dan de kust alleen.
Etappe 3: Recht naar zee en terug
De komende 3 nachten brengen we door in een toffe Airbnb aan een privémeertje iets verder het binnenland in. Toch wilde ik graag eerst nog even de zee zien. De Bretoense kust is enorm met vele prachtige stadjes en de tijd is veel te kort (en helemaal volboekt of stinkend duur als je maar enkele weken voordien begint te plannen…). Bovendien is het snikheet en het enige waar we dus naar verlangen is een duik in het water. We kiezen dus lukraak een strandje uit in de buurt van Carnac: Plage de Kernevest. Een rustig strandje grenzend aan een natuurgebied en met parking vlakbij (volg de pijlen tot voorbij het strand, via het wandelpad ben je nadien direct op het strand). Ideaal voor een snelle stop dus.
Carnac staat bovendien bekend voor z’n vele ‘Megalieten’, stenen monumenten zoals menhirs (‘maen’ betekent steen, ‘hir’ betekent hoog), tumuli (grafheuvels) en dolmens of hunebedden (met een afdakje). Ze staan verdeeld opgesteld over 8 km in drie gehuchten: Le Menec, Kermario, Kerlescan. En ze staan er al eventjes. Sinds zo’n 4500 jaar voor onze jaartelling. Waarvoor ze exact dienden is een raadsel al hadden ze wellicht een ceremoniële of kalender-functie. Nog meer een raadsel is hoe ze in die tijd de grote zware stenen wisten te verplaatsen. Maar tussen de Megalieten van Carnac kun je enkel wandelen tussen oktober en maart ter bescherming tegen de grote bezoekersstromen. Daarom bezochten wij àndere Megalieten waar je wel tussen kan lopen en nog lekker rustig zijn. De megalieten van Kerzerho. We hebben hier zelfs Panoramix gespot.
En nu we even proefden van de Atlantische kust én het verleden konden we weer het binnenland induiken richting onze Airbnb.
Etappe 4: Meerhut nabij Lac de Guerlédan en Pontivy
Een streek waar we wellicht zelf niet op waren gevallen. Maar vaak plannen we onze stops rondom een leuke Airbnb die we vinden. Bij deze dus! Een schaduwrijke plek gelukkig, want het was die dagen heet, bloedheet… Hoewel het Canal Nantes-Brest vlakbij ligt en ik hier graag een fietstocht langs had gedaan, was het er absoluut het weer niet voor. We brachten dus onze tijd vooral door op en rond ons huisje en rond het ‘Lac de Guerlédan’ waar je kunt zwemmen, SUPpen, peddelen,…
Om te zwemmen raden we het rustige strandje ‘Plage Landroanec’ aan. Om te kajakken ga je naar de ‘Base départementale de plein air de Guerlédan’ vlakbij de stuwdam. Blijf vooral weg bij le Plage de Beau Rivage. Door z’n ligging vlakbij de camping is het er nogal druk.
’s Avonds bezochten we het stadje Pontivy, ooit bekend als “Napoléonville,” een stad met diepe wortels in de tijd van keizer Napoleon Bonaparte. Deze stad speelde een cruciale rol als strategische militaire basis en administratief centrum tijdens Napoleon’s bewind. We aten er in restaurant Le Martray wat wel een aanrader was. Het was wel even zoeken tussen de fastfoodrestaurants.
Onze verblijfplek
Via Airbnb vonden we al snel deze mooie hut aan een privémeertje (let op, je mag er niet in zwemmen). De hut wordt voorzien van elektriciteit door een zonnepaneel en van water door het meertje zelf. Je moet wel je eigen drinkwater meenemen want het water is er niet drinkbaar. Het huisje ligt superrustig, iets verderop van de weg en je hoort er amper iets. Behalve de paarden en soort buffels die grazen op het domein rondom. De eigenaar woont in een kasteel vlakbij dat hij helemaal renoveert. En we mochten eens mee met z’n Jeep die letterlijk dwars door het domein kan rijden. Toch wel een speciale ervaring maar héééél lieve mensen.
Etappe 5: Oerbos Huelgoat
Na 3 nachten is het weer tijd om verder te trekken richting de kust maar eerst met een stop in dit speciale bos in Huelgoat. Een tip die een kennis uit de buurt ons gegeven had. Een toptip, want wat een natuur daar! Het bos vormt de bakermat van heel wat Keltische legendes en is een zootje vol stenen, mos en bomen. Niemand weet hoe de stenen daar zo zijn terechtgekomen… volgens de legende het werk van reuzen. En eerlijk gezegd, een andere verklaring zou ik ook niet hebben voor deze magische plek.
Onze verblijfplek
We zijn in Frankrijk dus een gewone camping Municipal mag niet aan ons lijstje ontbreken. Toch voor het ene nachtje dat we hier passeren. Het is een goed uitgebouwde camping met ruime en veel plaatsen en uitstekend sanitair. Helaas zijn er heel wat plaatsen vlak in de zon (normaal een voordeel in Bretagne…maar nu is het is nog steeds +30 graden. Met onze trekkingtentjes kunnen we gelukkig alle kanten uit en installeren we ons op het trekkersveldje zonder elektriciteit. Daar kunnen we wat uurtjes rondhangen vooraleer het weer wat wandelbaarder wordt.
Onze stops
Duik het bos in en je belandt van de ene buitengewone plek in de andere. Via dit kaartje kun je je verkenning aanvatten en kris kras door het bos lopen. Het is de moeite! Afsluiten deden we in de crêperie La Grotte.
Etappe 6: Surfen op schiereiland Crozon
Opnieuw een warme dag voor de boeg. We pakken in en rijden door naar de kust van het schiereiland Crozon, een mooie plek en een goeie surfspot! Hier zullen we onze kinderen voor het eerst met een golfsurfplank laten kennismaken en met de golven natuurlijk. En ook wij reserveerden een plank om voor het eerst in zo’n 15 jaar de golven te trotseren (helaas zijn hier geen beelden van…).
We installeren ons eerst op de camping de l’Aber in de broeierige hitte, gelukkig met het vooruitzicht op enkele uurtjes in de zee vertoeven onder begeleiding van Surfing Sardine (vooraf te boeken). We startten in de loods waar we ons in een wetsuit hijsen. Daarna kropen we in de camionette op weg naar het strand. Ook hier is de lijdensweg nog niet te einde en moeten we nog zo’n kilometer in de hitte wandelen naar het strand met onze surfplank in de hand. Maar het is het zo waard. De golven, de verkoeling, het plezier,… Waarom hebben we geen betere golven in ons Belgenlandje… En zo hebben we het warmste deel van de dag weer overleefd. Valt het op dat we geen zonnekloppers zijn?
Met onze zouterige haren springen we daarna in de auto. Ze voorspellen onweer dus we besluiten eerst nog even een rondje op het schiereiland te doen. Lukraak kiezen we ‘Pointe de Pen Hir’ op de kaart. Een voltreffer qua uitzicht op de dramatische Bretoense kliffen.
Campinglife
Het onweer nadert en we hebben nog niks gegeten. En met onze trekkingtentjes en tarp zijn we niet echt goed voorzien op slecht weer. Gelukkig lukt het ons net op tijd om onze diepvriespaëlla op te warmen op ons diepvriesvuurtje. Daarna kruipen we eindelijk de douche in (daarvoor hadden we andere prioriteiten) terwijl het onweer losbarst. En daarna in de tent want de tarp, die waait gewoon weg. Zo’n weer is niet echt ons ding. Van te heet naar te nat. Geef ons maar een gewoon Bretoens kwakkelweertje.
Opstaan en inpakken doen we in de regen waarbij we creatief gebruik maken van de auto en de tarp om onze spullen droog te houden. Niet ideaal maar toch blijven de tentjes een ideale en goedkope manier om een snelle passage te kunnen doen doorheen dit soort toeristische plekken. Hotelkamers en huisjes zijn er gigaduur en vaak voor een week te boeken.
Tussendoor: Op everzwijnenjacht…
De Bretoense kust is een stuk minder mooi in de regen. Er zijn ook oneindig veel stadjes te ontdekken die door de grillige kust ook wat extra verplaatsingstijd vergen. Lukraak kiezen we er wat stadjes uit. Maar plotseling begint het ons te dagen dat het zondag 14 augustus is en onze frigobox zo goed als leeg is (door de warmte was het ook niet zo’n goed idee om er veel in te steken…). En helaas valt die Franse frank kort voor 14u… Wie Frankrijk een beetje kent, weet dat dat niet zo’n goed nieuws is. Je kunt beter een everzwijn gaan schieten dan buiten de gewone etenstijden een restaurant binnen te stappen of aan een supermarkt op zondag. En dat de dag voor 15 augustus, ook een feestdag.
De zoektocht kan beginnen. In het eerste stadje zijn alle restaurants volzet, daarna besluiten we een zeldzame supermarkt te zoeken die wél open is op zondag. Na deze gigantische omweg rijden we naar het stadje Roscoff waar we toch nog een poging doen om een restaurant te vinden. En dat lukt zowaar bij Restaurant Le Surcouf. Het gezellige terras, de lekkere mossels of de opluchting toch eten gevonden te hebben…wat het ook was. Het was een voltreffer. En ook de zon is weer van de partij! Maar eten in Frankrijk zonder goed te plannen, het blijft een uitdaging.
Etappe 7: Trégastel – Côte de granit rose
Daarna rijden we snel door naar Trégastel waar ons opnieuw een zelfvoorzienende hut (helaas momenteel niet meer te huur) te wachten staat vlakbij de kust. Een meevaller qua ligging, vlakbij Ploumanac’h maar gelegen in een superrustig dalletje vlakbij, met een watervalletje erlangs. ’s Avonds passeerden er zelfs beestjes (herten?) langs de stroom. De hele tijd passeerde het liedje ‘la vallée de la tribu de Dana’ door m’n hoofd. Magisch plekje, zonder Wifi en elektriciteit.
Ons huisje ligt vlakbij de Vallée de Grand Traouïéro waardoor je gewoonweg te voet richting de publiekstrekkers aan de Côte de Granit Rose bereikt. Best een unieke ervaring om direct vanuit het woud in een meute volk terecht te komen. Om daarna weer vlakbij de rust in te duiken en een vuurtje te maken. Maar dat vele volk langs de kust, dat kunnen we wel begrijpen. Het is er prachtig, ook de wandeling er naartoe. Deze wandeling kun je ook doen als je dit stadje bezoekt en even op zoek bent naar wat meer rust en natuurpracht.
Etappe 8: Le Gouffre de Plougrescant
Na 2 nachtjes in ‘La Vallée de la tribu de Dana’ trekken we weer verder, richting Normandië. Of Bretagne, want men is het er blijkbaar niet over eens of de Mont Saint Michel in Bretagne of Normandië ligt. Op weg ligt er echter nog zo’n fascinerende Instagramspot ‘Le Gouffre de Plougrescant’. Een huis geprangd tussen 2 stenen te midden een fascinerend kustlijn bezaaid met rotsen. Een mooie plek waar het bij slecht weer blijkbaar heel ruig kan worden.
Weer wat verderop doen we een omwegje naar het strand voor de mini Mont Saint Michel: de Chapelle Saint-Michel nabij Erquy. Erquy schijnt ook het dorpje geweest te zijn dat model stond voor de strips van Asterix en Obelix. Een ideale opwarmer voor onze volgende stop, de échte Mont Saint Michel.
Etappe 9: Le Mont Saint Michel
De Mont Saint Michel is een echte toeristenmagneet. Overdag is het er op de koppen lopen. Maar de Mont Saint Michel blijft gewoon de hele tijd open, dus je kan gewoon ’s avonds gaan wanneer het heel wat rustiger is. Onze strategie was dan ook: een camping nabij boeken, tentjes opzetten en dan na 19u richting dit imposante (soms) eiland rijden.
De tijd waar je tot aan de poorten kon rijden is gelukkig voorbij. De tijd waar je goedkoop of na 19u gratis kon parkeren (wel nog steeds zo in het laagseizoen) op het enorme parkinglot helaas ook. Met je parkeerticket kun je wel de shuttlebus nemen of je kunt ervoor kiezen om te voet de 2,5 km af te leggen. Wij kozen dat laatste. Door deze strategie was een bezoek aan de abdij of een getijdenwandeling helaas geen optie. Bovendien zagen we de hele dag de bui al hangen. Of het onweer.
Prachtige foto’s en lichteffecten terwijl we lukraak en vlot door de straten wandelen en klimmen. Maar het laatste stukje van ons bezoek kwamen we in een pittig onweer terecht. En op zo’n moment wil iedereen natuurlijk de shuttlebus nemen naar de parking met lange wachtrijen tot gevolg. We besloten dan maar opnieuw terug te wandelen. En daarna te lopen want het regende behoorlijk en het onweer is vlakbij op die open vlakte. Gelukkig hadden we ervoor gekozen om onze zakken met kledij in de auto te laten zitten. Zo hadden we droge kledij bij de hand aan de auto. Terugkeren naar de camping was helaas geen optie met dat onweer en onze minitentjes. Vandaar de beslissing om onderweg iets te zoeken om te eten.
Maar helaas, het is na 21u en we zijn in Frankrijk. Opnieuw maken we een foute inschatting over de eetmogelijkheden in Frankrijk… En dat beseffen we pas als we van de parking zijn gereden want er waren wel wat eetmogelijkheden in het dorpje aan de parking. Er zit niks anders op om de dichtstbijzijnde Mc Donalds te zoeken. Een niet zo aangename ervaring op de pikdonkere autosnelwegen en in de gietende regen. Maar even later komen we met volle magen terug op de camping. Onze tenten hebben het gelukkig wonderwel droog gehouden. Maar de regen blijft. Er zit dus niets anders op dan direct de tenten in te duiken en te slapen. Kamperen in de regen, het is niet zo aangenaam, alweer…
Onze verblijfplaats:
We verbleven op deze eenvoudige maar mooie camping met mooi afgelijnde staanplaatsen en proper sanitair. Een aanrader voor een korte stop in deze regio: https://www.camping-baiemontsaintmichel.com/
Etappe 10: Granville en z’n getijdenbaden
Na onze regenachtige nacht ruimen we onze tentjes weer op en gaan er weer vandoor. Nu zijn we onweerlegbaar in Normandië. Ook hier rotsachtige kusten en typisch voor de streek zijn de verschillende getijdenbaden. Kuuroord Granville heeft er dan ook zo eentje waar we snel eens induiken. Daarna, de trappen op, het oude stadje in, kun je wandelen in fraaie en gezellige straatjes. Een leuke tussenstop!
Etappe 11: het oorlogsverleden van Normandië
Onze verblijfplaats: Le Chateau de Monfréville
Daarna gaan we richting een prachtige plek van waaruit we het oorlogsverleden van Normandië kunnen verkennen. Le Chateau de Monfréville. Een mooi prijsje voor een camping maar je hebt er een zwembad en een keuken en sanitair in een kasteel voor in de plaats. En een plek vol Belgen, Nederlanders en Britten. Wel op ruime afstand van elkaar. Er wordt maar een maximum aantal tenten toegelaten, geen mobilhomes. En ook heel wat leuke dingen voor de kinderen, en voor de ouders. Er worden heel wat activiteiten georganiseerd, zoals een wijntasting. Topadresje! Er zijn ook 2 vakantiewoningen voor de liefhebbers van meer comfort.
Eén dag oorlogsverleden bezoeken in Normandië…
Eén dag is natuurlijk veel te weinig hiervoor. Maar op voorhand had ikzelf weinig interesse in dit onderwerp. Iets dat helemaal omgedraaid is door deze ene dag in Normandië. Aangrijpend, ongelooflijk, wat een helden, wat een omstandigheden moeten dat geweest zijn, verschrikkelijk,… Een dag om nooit te vergeten en gebeurtenissen om nooit te vergeten, ook al komen ze soms weer dichtbij. Dit zijn de plekken die wij bezocht hebben:
In deze regio draait alles natuurlijk om de landingsstranden. Dit zijn de plaatsen waar de geallieerde troepen op 6 juni 1944 (D-Day) aan land kwamen om Frankrijk en Europa te bevrijden van de Duitse bezetting. Er zijn vijf landingsstranden: Sword, Juno, Gold, Omaha en Utah Beach. Elk strand heeft zijn eigen verhaal, monumenten en musea. Wij bezochten Utah beach.
Maar zo’n dag begin je best in een museum zodat je wat achtergrondinformatie meekrijgt. Anders kun je je niet zoveel voorstellen bij de stranden op zich.
We begonnen met een bezoek aan het het Airborne Museum in Sainte-Mère-Eglise , dat gewijd is aan de parachutisten die voor de invasie in het gebied sprongen. Het museum heeft een collectie van uniformen, wapens, voertuigen en persoonlijke voorwerpen van de soldaten. Waarom ligt dat museum hier? Wel, in de oorlog bleef hier een parachutist hangen aan de gotische kerk van Sainte-Mère-Eglise. De parachutist was John Steele, een Amerikaanse soldaat van de 82ste luchtlandingsdivisie, die in de nacht van 5 op 6 juni 1944 uit een vliegtuig sprong. Hij bleef met zijn parachute aan de klokkentoren hangen en deed alsof hij dood was om niet te worden neergeschoten. En hij hangt er nog steeds in de vorm van een pop.
Het museum aan Utah beach slaan we over. We zijn in tijd beperkt dus we moeten keuzes maken. Daarna rijden we door naar La Pointe du Hoc. Een strategische locatie bovenop een klif die het de Geallieerden zeer moeilijk maakten om de kust te bestormen. Op deze site verneem je meer over de gebeurtenissen op deze plek. Alweer een fascinerend, heldhaftig maar ook deprimerend verhaal.
Daarna gaan we naar het Normandy American Cemetery and Memorial. Het is een begraafplaats en monument ter nagedachtenis aan de Amerikaanse soldaten die sneuvelden bij de landing in Normandië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het museum dat daarbij hoort is het Normandy Visitor Center, dat in 2007 werd geopend. Het is een educatief en cultureel centrum dat het verhaal vertelt van de Amerikaanse betrokkenheid bij de Slag om Normandië. Het museum heeft een collectie van foto’s, films, kaarten, voorwerpen en interactieve displays. Het museum is gratis toegankelijk en is elke dag open van 9 tot 18 uur van april tot september en van 9 tot 17 uur van oktober tot maart en vertelt op een bevattelijke maar aangrijpende manier het verhaal van de oorlog. Met dit bezoek aan het bezoekerscentrum en het kerkhof sluiten we deze aangrijpende dag af. We zijn er allemaal een beetje stil van geworden…
Etappe 12: to Etretat or not to Etretat…
Wanneer we de volgende dag wakker worden is de zon verdwenen en hebben we wat last van de gezellige afterwijntasting de dag voordien. Ook het oorlogsverhaal is wat aan ons gemoed blijven plakken. De regen maakt het er niet beter op. Normaal gezien hebben we nog 2 nachtjes geboekt op een campspace in de omgeving van Etretat om de vakantie af te sluiten en quasi meteen weer aan het werk te gaan. We vertrekken met frisse moed en besluiten in de loop van de dag te beslissen of we al of niet meteen doorrijden naar huis.
Een bezoekje aan een laatste oorlogslocatie, Arromanches les Bains in de gietende regen verbetert het gemoed niet (hoewel weer een stadje met heel wat oorlogsverhalen te verkennen). Een stemming samen met de kinderen geeft de doorslag.
Etappe 13: home sweet home…
We gaan naar huis en geven door voorkeur aan een rustig weekendje in ons eigen huis vooraleer weer aan de slag te gaan. Normandië zien we zeker nog eens terug, maar dan meer op het gemak. We hadden een supertijd in Bretagne en Normandië maar als je deze streken uitgaat, trek meer tijd uit of maak een keuze voor Bretagne of Normandië. Dit pittige programma was leuk en ongelooflijk wat we op 12 dagen allemaal zagen, maar eigenlijk véél te kort voor deze prachtige streek. We komen zeker nog eens terug!
Geef een reactie