Een weekend bushcraften met kinderen met Wildcraftgidsen

De zoektocht naar niet alledaags buitengewoon avontuur mét kinderen

De keerzijde van de fantastische beelden en tips op Instagram is dat ze dingen die voor ons al héél wat zijn, zo gewoontjes doen lijken. Met een fiets vol bagage naar Zuid-Frankrijk? Echte bikepackers doen dat met een koersfiets en bagage in een klein zadeltasje doorheen Azië. Een roadtrip met de tent? Het wordt pas echt leuk als je 1 maand met de backpack te voet door België trekt en onder een zelfgemaakte shelter slaapt. Een vuurtje maken op de camping met aanmaakblokjes? In de prehistorie hadden ze dat niet nodig, daar maakten ze vuur met een vuurboog en koken daarna hun heerlijk potje met het onkruid dat woekert in onze tuin (ook daar slagen we niet in :-)).

En dàt nog eens allemaal met kinderen. Want in coronatijden willen we de grootouders die anders staan te popelen om dit deeltje (maar ook niet meer dan een weekend, terecht!) van ons over te nemen toch nog even te beschermen.

Dus blijft het bij dromen bij het scrollen op Instagram (‘gvdm, hoe doen die dat…’), ultralicht kampeermateriaal hamsteren voor het geval dat, en al eens kleine dingen proberen zoals onze tweedaagse wandeltrip rond Leuven, ons kort kampeeravontuur in de Ardennen en allerlei trips met outdooractiviteiten waar deze blog vol mee staat. Maar plots kwam er weer een nieuw stapje op ons pad…

Echt ‘wild’ kamperen met kinderen met het Wildcraft Kids Weekend

In m’n zoektocht naar haalbaar avontuur kwam het Wildcraft Kids Weekend van Wildcraftgisdsen op m’n radar. Een weekend waarin je op kindermaat de basistechnieken van het overleven in de natuur ontdekt. Een eigen onderdak maken, koken op een kampvuur, drinkwater en eten vinden in het bos, enz. Helemaal back to basics én misschien een oplossing voor de té uitgebreide packlist voor onze komende wandel- of fietsavonturen.

We hadden best wel wat voorbehoud en zelfs angst om eraan te beginnen. Hoe wild en vol ontbering zou dat allemaal wel zijn (we zijn toch een beetje luxepaardjes), wat als het slecht weer is, komen we daar wel levend uit en zien we dat wel zitten, zo’n begeleide ‘groepsreis’. Maar ook dat soort vragen maakt het extra spannend, dus we gingen ervoor en konden op Hemelvaart onze kampeeruitrusting nog eens uit de kelder halen.

Het inpakken pakte ik aan alsof we ‘echt’ op een meerdaagse basic wandeltrip gingen. Even checken of we alles voor twee nachten wel in enkele rugzakken kregen. Dat lukte, al stak ik vervolgens de koffer van de auto vol met allerlei reservemateriaal. Controlefreaks forever. En eten…tja, waar steek je dat? In dit weekend was dit gelukkig voorzien door de organisatie.

Een warme ontvangst op maat van ‘groentjes’

Zo kwamen we in de vooravond aan op ons basecamp nabij Marche-en-Famenne. Gelukkig bleek er geen kilometerslange wandeltocht nodig te zijn van de auto naar dit kamp. Dé grootste angst van de kinderen, al vond ik dat stiekem wel wat jammer. Daar liep Jurgen, onze wildcraftgids ons al tegemoet doorheen het hoge gras vol soepingrediënten en tondel (maar dat kenden we toen nog niet).

We kregen even de tijd om ons tentje te installeren en werden daarna uitgenodigd aan het kampvuur dat al gezellig knetterde. Daar maakten we kennis met de andere begeleiders Miriam, Evy, Floris en Ronny die ons de volgende dagen op een zeer ongedwongen manier inwijdden in de wondere wereld van bushcraft. De toon werd onmiddellijk gezet door een pruttelend soepje met geplukte kruiden. Maar er zaten ook gewone ingrediënten in zoals wortel en ui die uit de winkel kwamen. Aha, en dat mag in bushcraft! Op slag toch ook al een beetje gerustgesteld over het ontberingsgehalte van het weekend.

Nadat ook de twee andere gezinnen helemaal geïnstalleerd waren, konden we met ons gezellige groepje aan het avondprogramma beginnen. Met een verhaal kwamen we allemaal in de mood voor het overleven in de wildernis. Daarna kregen we een inleiding in het veilig hanteren van messen. Ook kinderen mogen daarmee aan de slag en vinden dat geweldig. Een nieuwe dimensie aan de takkenfascinatie.

Daarna volgde een kennismakingsspel en een bosspel in het donker onder begeleiding van Miriam en Evy die er het hele weekend in slaagden om alles op kindermaat te brengen. Geweldig leuk en spannend, ook voor ons. Na wat gezellig keuvelen aan het kampvuur met een theetje kropen we ons comfortabele tentje met matje en slaapzak in. So far so good.

Jammer genoeg hadden we ook hier opnieuw last van een natuurfeestje van een bende ‘mannen’ (inclusief oerkreten naarmate het bier opgeraakte) die zich iets verderop (illegaal) had geïnstalleerd. Het was tot 2u ’s nachts wachten totdat we de zalige nachtelijke natuurgeluiden konden horen. Normaal hoort dit er hier niet bij. Kan corona a.u.b. weer verdwijnen zodat dit soort respectloze groepjes weer verdwijnt in de catacomben van het nachtleven, thuis of elders…

Een frisse ochtend

‘Dan moet je gaan kamperen en niet bushcraften’ lachte de immer vrolijke Ronny toen m’n wederhelft vertelde dat hij het toch verdomd koud had gehad die nacht. De temperaturen zijn wel mei onwaardig maar een tikkeltje oncomfortabelheid hoort erbij op zo’n bushcraftweekend, blijkbaar. Maar meteen kregen we er enkele tips bij om de kou te voorkomen. Handig!

Na een lekker ontbijt met spek en eieren gebakken op het kampvuur begonnen we aan ons programma. Na een speelse kennismaking met de omgeving werden we ingeleid in de wereld van overleven in de natuur en de volgorde waarin je voor jezelf moet trachten te zorgen als je gepland of ongepland in die omstandigheden terecht komt. Stap voor stap leerden we de basics om beschutting of ‘shelter’ te maken.

Wij, kantoorplebs met een Chiroverleden, hadden nogal veel moeite met het leren van de juiste knopen, ondanks de vele tips van de begeleiders. Speciale dank aan Floris om ons alle dummy-knopen uit te leggen. Op de kinderen moesten we niet teveel rekenen. Die amuseerden zich kostelijk met Gust de bushcrafthond en met de andere kinderen. En de ouders, die bouwden lustig verder. Het werd helaas een hut met een te hoog survival gehalte, niet geschikt om te bushcraften en al zeker niet om te kamperen :-). Goed om weten wanneer we toevallig eens ongepland in de wildernis belanden. Nog werk aan onze skills!

Bloed, zweet, net geen tranen maar wel vuur

Daarna kwam vuur maken aan de beurt. We verzamelden brandbaar natuurmateriaal in de omgeving. Zeg geen uitgebloeide paardenbloem maar tondel als je onze tuin tijdens deze ‘maai-mei-niet’ maand ziet. En ook naast de droogkast staat voortaan een potje voor het verzamelde brandbaar stof uit de filter. Ook met de fire-steel, dat naast een mes, een onmisbaar attribuut voor de bushcrafter, was het toch wat oefenen om dat vuurtje te maken. Maar de kids hun fascinatie voor vuur was onmiddellijk aangewakkerd en samen maakten ze ook verderop een kidsvuur. Meteen ook tijd voor wat nieuwe afspraken over alleen thuis blijven in de toekomst…

Echte bushcrafters wagen zich uiteraard aan de ‘vuurboog’. Vuur maken zonder enige externe vonk, gewoon met hout op elkaar. Nooit geweten uit de geschiedenisles dat daar zoveel bloed, zweet en net geen tranen voor nodig waren. Maar het lukte ons uiteindelijk, als laatste in de rijtje en links en rechts wat extra tips en luide aanmoedigingen van de mede-bushcrafters. En de kinderen, die speelden verder terwijl wij ons kostelijk amuseerden in het samenwerken. Het teambuilden in Transfo Zwevegem heeft alvast een vrij vlot vredevol verloop hier opgeleverd.

Het avondmaal

Na een dag ‘overleven’ was het tijd voor het avondmaal, lekkere spaghetti gemaakt op het kampvuur. En na het eten opnieuw een bosspel op algemeen verzoek van de kinderen en na wat nakeuvelen opnieuw de tent in. Dit keer voor een rustige én warme nacht zonder luidruchtige medekampeerders en met de tips van de professionals. Gelukkig werden we niet verplicht om in onze shelters te slapen :-). Al konden we op dat moment nog genieten van een mooie sterrenhemel.

• 

In het water

Er gaat niks boven regendruppels die tikken op het tentzeil, toch als ze waterdicht is. Buiten was het wat natter maar gelukkig konden we ons direct verwarmen aan het kampvuur opnieuw met heerlijk spek met eieren. Zo begonnen we met volle moed aan onze volgende overlevingsopdracht: drinkbaar water vinden. De rivier stroomde gelukkig langs onze kampplaats. We leerden drinkbaar water herkennen en zuiveren met een natuurlijke filter. En dronken er ook echt van.

• 

• 

• 

Op het land

Tot slot was het tijd om eten te vinden, ook al konden we het hele weekend niet klagen van al het lekkers dat ons werd voorgeschoteld. Dat kwam trouwens vaak gewoon uit de supermarkt. Dat is dan ook het onderscheid tussen survival en bushcraft. Echt ontberend werden de omstandigheden dus niet. Bijna een beetje kamperen eigenlijk :-).

Daslook bleek onze favoriet, al zullen we pesto van zevenblad ook nog eens proberen. Maar het blijft toch niet evident om eetbare planten te herkennen, al heb je ook daar trucjes voor. Een wandeling in het bos zal alvast nooit meer hetzelfde zijn merkten we onmiddellijk. ‘Kijk daar, tondel!’ en ‘Daar, look zonder look’ tijdens ons volgende gezamenlijke loopje… Ook een goed excuus trouwens om even uit te rusten.

Een mooie afsluiter

We sluiten af met ‘geonkruide’ soep en pannenkoeken en verzamelen nog een laatste keer aan het kampvuur vooraleer huiswaarts te vertrekken. Hier krijgen we ons ‘Wild-kids diploma’ met een fijn persoonlijk tekstje en een handig aandenken.

Hoewel alles heel chill en ongedwongen aanvoelde, beseffen we dat we zo ongemerkt ongelooflijk veel bijleerden over de natuur, leuke gesprekken hadden met de begeleiders en onze medegroentjes en dat de kinderen zich rot amuseerden in de natuur en met elkaar. Toch een paar stapjes dichterbij maar ook geruster in de natuur. Maar meteen ook het besef hoe ver we in het dagelijkse leven af staan van dit soort leven. Maar ook hoeveel deugd het doet om in en met de natuur te zijn. Dit zal een weekendje zijn dat nog zeer sterk en lang zal nazinderen.

Wij maken alvast plannen om met ons tweetjes eens de basiscursus voor volwassenen te volgen. Als de grootouders volledig gevaccineerd zijn, zijn we weg!

Info en conclusie

Voor gezinnen met kinderen is dit een zeer haalbare en speelse kennismaking met bushcraft. De groepjes zijn klein en blijven dan ook na corona, de sfeer is ongedwongen genoeg voor mensen die niet zo’n fan zijn van groepsreizen (zoals wij :-)) en je hebt er geen specifieke voorkennis of lichamelijke conditie voor nodig. Voor ons mocht het soms nog een tikkeltje actiever (bijv. een langere wandeling) maar de kinderen hebben net heel hard genoten van dit weekendje op en rond het kampeerterrein, spelen met takken, vuur, in de beek… Net dat maakte het voor hen ook heel succesvol. En de begeleiders stonden op elk moment klaar voor uitleg, begeleiding en tips op het tempo van de kinderen en de groep. Alles mag, niks moet!

Je schrijft je in in duo’s van 1 volwassene en 1 kind (7 – 11 jaar). Een volwassene betaalt 95 euro, een kind 70 euro. In deze prijs zit begeleiding en eten en drinken.

Packlijst: je eigen tent en kampeermateriaal (je kan ook informeren om er één van de organisatie te gebruiken), een zaklamp, kledij en toiletzak, stevige schoenen en drinkfles. Alsof je gaat kamperen, maar zonder de grootste toeters en bellen. Laat dus die kampeertafel, kampeerkast,… maar thuis.

Het eten is eenvoudig maar lekker (brood, eieren, beleg, soep, spaghetti,…). Wil je graag specifieke ingrediënten of verwennerijen, dan is het geen probleem om dat zelf mee te nemen.

Hygiëne: er is een echt toilet dat doorgespoeld wordt met water uit de beek. Wassen kan ook in die beek. Een douche vooraf en wanneer je weer thuis bent is dus een goed idee. En tussendoor werkt het haardvuur waar je de hele tijd rond vertoeft, geurtjes helemaal weg. De kids vonden ook dit aspect helemaal geweldig.

Meer info via deze website: https://www.wildcraftgidsen.be/ en specifiek voor het kids weekend deze website: https://www.wildcraftgidsen.be/wild-weekend-kids/

Toch nog vragen of wil je informeren naar een weekend op maat van een groep. Jurgen helpt je heel graag verder via info@wildcraftgidsen.be

Bedankt aan alle begeleiders en mededeelnemers voor de memorabele ervaring en foto’s!